Slechts één beloning

Hij antwoordde: ‘Vriend, ik heb u toch niet tekort gedaan! Hadden we niet afgesproken dat u voor een dagloon bij mij zou komen werken?’

Matteüs 20:9

In Matteüs 20:1-16 staat het verhaal van eigenaar van een wijngaard die mensen inhuurt om te werken bij hem. Met de eerste mensen die in de ochtend beginnen maakt hij de afspraak dat ze een dagloon ontvangen voor het werk. Later huurt hij nog meer mensen in en beloofd hen een eerlijk/redelijk loon. Zo gaat dat een aantal keer op de dag. Zelfs vlak voor het einde van de dag huurt hij nieuwe mensen in en beloofd eerlijk loon. Aan het einde van de dag wordt er dan uitbetaald. De eigenaar begint met de mensen die het laatst kwamen en geeft ieder een volledig dagloon. Toen hij bij de laatste groep kwam (die vanaf vroeg in de ochtend al aan het werk waren), hadden die mensen meer verwacht aangezien zij langer hadden gewerkt. Echter kregen zij ook een dagloon uitbetaald. Hierop zeiden ze dat het oneerlijk was, dat zij net zoveel kregen als de anderen die maar heel kort hadden meegewerkt. Hierop kwam het antwoord van de eigenaar, zoals boven in dit bericht staat vermeld. Eerlijk is eerlijk, een dagloon was afgesproken. En de eigenaar mag verder tegen de andere werkers vrijgevig zijn als hij dat wil.

Ik zou de wijngaard willen vergelijken met het koninkrijk van God. Er zijn mensen die al hun hele leven geloven en uiteindelijk veel hebben gedaan in het koninkrijk. Maar er zijn ook mensen die pas vlak voor het einde bekeren. Voor al die mensen of ze lang of kort christen zijn geldt slechts een beloning: eeuwig leven. Eenmaal daar zijn er geen mensen die beter of belangrijker zijn dan anderen. Dan maakt het niet uit of je 90 jaar of vijf minuten God hebt gediend op aarde.

Hoe vaak zien we niet dat we ons betrappen op onszelf vergelijken met anderen. Wie geloofd heeft de belofte van God op eeuwig leven. Daar komt niet bij dat we eerst nog een bepaalde hoeveelheid werk voor Hem moeten hebben gedaan. Ook de christenen die al jaren actief zijn in Gods koninkrijk hebben niet recht op meer genade, het is geen eigen verdienste. Er is slechts één beloning, en de prijs daarvan is al lang geleden betaald, door Jezus’ bloed.

Moeten we dan maar wachten tot het laatste moment om ons te bekeren? En tot die tijd maar lekker losbandig te leven? Nee, zeker niet! De beloning is voor ieder hetzelfde. Maar hoe we de tijd hier doorbrengen verschilt enorm.

Hoe kan jij hier al het verschil zien tussen een christen en iemand die Jezus nog niet kent? De een maakt zich geen zorgen, is altijd vriendelijk en blij; omdat die elke dag kracht mag ontvangen. De ander maakt zich zorgen, voelt druk, wordt gefrustreerd; omdat die op eigen kracht probeert te leven. Zo ken ik christenen die een zwaar leven hebben, maar die er niet onder gebukt gaan. Ik bewonder altijd diegenen die in de moeilijke tijden God blijven prijzen. Op dezelfde manier ken ik ook mensen die Jezus nog niet kennen, en bij wie alles voor de wind lijkt te gaan, maar die toch geen rust kunnen vinden. Want het moet altijd meer, beter, duurder, luxer. Dan kun je beter een zwaarder leven hebben en bij God rust en blijdschap vinden, dan een volle bankrekening hebben en een hoofd vol zorgen en drukte.

Terugkomend op het onderwerp; het is waar, er is later slechts één beloning, voor iedereen gelijk. Maar hoe meer we hier op aarde al deel zijn van Gods koninkrijk, hoe meer we hier al mogen voorproeven van wat straks op ons wacht.

Vrede vinden

Maak u nergens zorgen over, maar bid voor alles. Vertel God al uw problemen en verlangens en vergeet vooral niet Hem te danken voor alles wat Hij doet.

Filipenzen 4:6

Maak je je wel eens zorgen? Is dat nodig? In verschillende plekken staat in de Bijbel dat we ons geen zorgen hoeven maken, waaronder in het bovenstaande vers. Toch is er iets bij ons mensen waardoor we ons zorgen blijven maken. We groeien op met eigen verantwoordelijkheid; oorzaak en gevolg. Dan is het moeilijk om juist los te laten en om de leiding over te geven.

Maakt een gewone werknemer zicht druk over de koers van het bedrijf waar hij werkt? Doet een werknemer niet ook wat de baas vraagt zonder te hoeven weten waarom? Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar in de meeste gevallen houd een gewone werknemer zich niet bezig met het grotere plaatje (dat is dan aan het management). Zo zouden ook wij moeten leven, vertrouwende op God die ons de juiste kant op zal sturen. En als Hij ons vraagt iets te doen, mogen we er op vertrouwen dat het zijn doel zal hebben, al zien we dat zelf misschien niet. De vergelijking gaat misschien niet helemaal op, want bedrijven zijn vaak genoeg naar de ondergang geholpen door verkeerde keuzes van het bestuur. Maar het verschil is dat God zonder gebreken is, Hij maakt geen vergissingen die het bedrijf ten gronde kunnen richten. Aan wie kunnen we ons leven dus beter toevertrouwen dan aan Hem? Als we zelfs kunnen doen wat onze baas ons vraagt, dan kunnen we toch zeker ook wel doen wat God van ons vraagt? Wat vraagt God dan van ons? Dat verschilt, Hij kan aan de ene persoon vragen om iets te zeggen en een ander om iets te doen. Naast specifieke vragen die we krijgen geldt er ook een algemeen deel, zie dat als algemene arbeidsvoorwaarden in een contract, die gelden ook buiten afzonderlijke vragen van de baas. Een voorbeeld van een algemene deel van Gods leiding is doen wat in het vers bovenaan dit bericht staat. Waarbij het wellicht het lastigste zal zijn om de zorgen los te laten en volledig te vertrouwen op God.

Als we dus geen zorgen moeten maken, wat moeten we dan? Daar staat een mooi stuk over in de 2 verzen voor het eerder genoemde vers; Filipenzen 4:4-5:

Jullie moeten blij zijn, omdat jullie bij de Heer horen. Ik zeg het nog eens: Wees altijd blij. Laat iedereen merken dat jullie vriendelijk zijn. En bedenk: de Heer is dicht bij ons.

We mogen dus blij zijn en om onze vriendelijkheid bekend staan. Mogen we dan nooit verdrietig zijn? Natuurlijk wel! Maar we moeten er niet in blijven hangen. We hoeven geen bedroefd leven te leiden. Maar mogen elke dag blijdschap ontvangen. Ook de vriendelijkheid moeten we niet vergeten. Dit kan ook weer samen gaan met blijdschap. Voelt het niet ontzettend goed (wordt je er niet blij van) wanneer je iets voor een ander hebt kunnen doen? Elke daad uit die uit vriendelijkheid (niet uit eigenbelang dus) wordt gedaan wordt omgezet in blijdschap. Mocht je dus de blijdschap niet zo ervaren in je leven, werk dan aan de vriendelijkheid, dan krijg je er blijdschap gratis bij.

Samenvattend: we hebben dus vriendelijkheid die leidt tot blijdschap; we weten dat we ons geen zorgen hoeven maken, want de Heer zorgt voor ons; we mogen alles aan Hem vertellen en Hem danken voor alles wat Hij doet. Maar de titel van dit bericht is Vrede vinden, hoe zit het dan daarmee?

Dit komt terug in vers 7 van Filipenzen 4. Nadat je al het bovenstaande hebt ervaren:

Dan zal God zijn vrede aan jullie geven. Dat is een vrede die geen mens ooit gekend heeft. Die vrede zal jullie gevoel en jullie gedachten beschermen tegen al het kwaad. Want jullie horen bij Jezus Christus.

Doe geen goed voor aandacht

Denk erom dat u Gods wil niet doet om op te vallen bij de mensen. Want dan zal uw Vader in de hemel u er niet voor belonen.

Matteüs 6:1

In Matteüs 6 staan een aantal zaken genoemd. Het begint met een waarschuwing; dat je niet goed moet doen om op te vallen. Je mag goed doen, maar dan niet voor eigen roem, maar enkel tot eer van God. God die in het verborgene ziet zal je er dan voor belonen. Doe je echter alleen maar goed voor je eigen roem, dan heb je je beloning al ontvangen.

Zo gaat het om een aantal zaken waarover dit van toepassing is. Bijvoorbeeld als je geld geeft, laat dit dan aan niemand weten. Dan kan God dit belonen, hier op aarde, of anders in het hiernamaals. Ook als je bid, doe dit dan niet op de hoek van de straat of midden op een plein, maar doe dit op een plek waar je alleen bent. Dat wil overigens niet zeggen dat je niet mag bidden in het openbaar. In dit hoofdstuk staat heel duidelijk aangegeven dat de motivatie niet moet zijn om zelf op te vallen. Zolang je dus een gebed uitspreekt tot Gods eer (en niet eigen eer), mag dit bijvoorbeeld ook op een hoek van een straat zijn. Je kan door een gebed mensen bemoedigen, dan werkt dat beter wanneer je samen met die ander bid. Ook hiermee kan je dan de eer aan God brengen, je krijgt de woorden immers van de Heilige Geest. Als je niet goed weet wat je moet bidden, dan kan je altijd terug vallen op het gebed dat Jezus ons zelf heeft geleerd in Matteüs 6:9-13.

Over vasten zegt Jezus hetzelfde, doe dit enkel tot Gods eer en niet om aandacht van mensen te krijgen. Zorg dat niemand merkt dat je vast. Dan zal God je belonen. Overigens kan vasten in vele vormen, maar dat is te veel om hier kort te kunnen noemen.

Jezus waarschuwt ook om niet voor geld te leven. Zoals het hier staat: “Je kunt niet trouw zijn aan twee bazen tegelijk”. Je zal altijd het een boven het ander kiezen. Vraag daarom eens aan jezelf. Zou ik voor 1 miljoen euro mijn God in de steek laten? Zou ik voor een ander bedrag God in de steek laten? Er wordt wel eens gezegd dat iedereen een prijs heeft, zo zou dit voor christenen niet moeten zijn. Hoeveel is een plek in de hemel waard? Kunnen we die kopen met miljoenen euro’s? Nee, alles wat we hier op aarde verdienen blijft hier op aarde achter. Behalve.. alles wat we in het verborgene voor anderen hebben gedaan. Daarvoor zullen we dan in de hemel beloning mogen ontvangen.

Behalve geld zijn er ook mensen die het leven zelf boven God stellen. Bedenk maar eens: als ik moest kiezen tussen nu sterven of zonder God verder leven, wat zou je dan kiezen? Vanaf vers 25 staat een stuk dat we ons geen zorgen moeten maken; niet over eten, over drinken over kleding. Zelfs niet over ons leven. We moeten zo leven dat we elk moment klaar zijn om de Heer te ontmoeten (hetzij op aarde bij Zijn wederkomst, of in de hemel in geval van onverwachts overlijden). Zoals we kunnen lezen hoeven we ons geen zorgen te maken over ons voortbestaan. Dit heeft God immers in de hand. Wanneer onze tijd dan komt mogen we met blijdschap bij hem komen. Voor elk van ons betekent dit dat of we het nu op aarde goed of slecht hebben, het in de hemel altijd beter zal zijn. Daarom hoeven we ook niet bedroefd te zijn als we naar onze Vader mogen gaan. We hoeven ook niet bedroefd te zijn wanneer onze geliefden naar de Vader gaan. Zij zijn dan immers op een betere, mooiere plek dan wij ons hier kunnen voorstellen.

Maak u geen zorgen voor de dag van morgen. Ook morgen zal God u weer geven wat u nodig hebt. Leef dus gewoon bij de dag.

Matteüs 6:34

Vader (moeder) liefde

Maar de vader liet hem niet eens uitspreken en zei tegen de knechten: ‘Vlug! Haal de mooiste kleren die we in huis hebben en geef hem die om aan te trekken. Geef hem een ring voor zijn vinger en een paar schoenen. Slacht het kalf dat we hebben vetgemest. Wij gaan feestvieren. Want mijn jongste zoon was dood en is weer levend geworden. Ik was hem kwijt en heb hem weer terug.’

Marcus 15:22-24

Valentijnsdag is gericht op gelijkwaardige liefde tussen twee personen. Mensen die in romantische zin verbonden zijn. Over verliefdheid, en om elkaar geven. Maar naast die vorm van liefde zijn er ook nog andere vormen van liefde. Zoals liefde voor een broer of zus of voor een goede vriend of vriendin. Dat heeft dan niet direct met romantiek te maken, maar je kan toch veel om die ander geven.

Een sterkere vorm hiervan is de liefde van ouders naar hun kinderen. Je wilt niet dat je kind iets overkomt. Er zijn genoeg ouders die hun leven zouden geven om dat van hun kinderen te redden. Ik wil hier wel ook gelijk bij zeggen dat mensen niet volmaakt zijn en dat dit niet in alle gevallen ook zo zal zijn. Maar doorgaans is dit wel het geval.

Het doet voor ouders ontzettend pijn wanneer een kind wegloopt, de ouders de rug toe keert. Als een kind dan na lange tijd terug komt zullen de ouders opspringen van blijdschap. Zoals in de intro te lezen is, wordt het teruggekeerde kind met open armen ontvangen en wordt er een groot feest gevierd.

Wij waren allemaal een verloren zoon of dochter. Immers hebben we allen gezondigd (verkeerde dingen gedaan, gezegd of gedacht). Hiermee zijn we allemaal weggelopen bij God. Dit was niet wat God wilde. Hij wilde dat de mensen dicht bij Hem zouden leven. Hij wilde dit zelfs zo graag, dat Hij zijn enige zoon ervoor opgeofferd heeft, zodat wij allemaal weer als kinderen naar God mogen gaan.

Het offer van Jezus herdenken we elk jaar weer met Goede Vrijdag, waarna we zijn opstanding dan weer vieren met Pasen. Hoe mooi is het dat de lijdenstijd begint op Valentijnsdag. De ultieme daad van liefde waar we vanaf Valentijn al naar uit mogen kijken.

Wanneer je denkt dat je niks waard bent of dat je maar een onbelangrijk persoon bent, besef je dan dat je voor God de moeite was om zijn Zoon te offeren, en dat je de moeite was voor Jezus om het offer te brengen. Zo veel houd God van je, zo veel houd ook Jezus van je. Zodat je niet verloren gaat, maar uiteindelijk eeuwig bij Hem mag wonen.

Want God had de wereld (ook jou!) zo lief dat Hij zijn enige Zoon gegeven heeft, opdat iedereen die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.

Johannes 3:16

Tegenslag

Ik kijk naar de bergen. Vanwaar zal er hulp voor mij komen?

Psalm 121:1

Soms gaan we door een dal heen in het leven. Dan lijkt alles tegen te zitten, of hebben we een situatie die onmogelijk opgelost kan worden. In een dal is geen uitzicht, bergen aan alle kanten; het is er donker en koud. Er wordt wel eens gezegd dat als je het diepste punt van het dal bereikt hebt, dat het dan nog alleen maal bergop kan gaan. En hoewel dat op zich wel waar is, wordt vaak vergeten, dat bergaf lopen zo makkelijk ging, en dat het bergop lopen meer moeite kost.

In het dal heb je geen overzicht, je kan niet alle opties zien. Gelukkig is er altijd iemand die wel het overzicht heeft en die je door het dal heen wil helpen. In het dal besef je dat niet en lijkt elke stap alleen maar moeilijker te zijn. Juist dan is het belangrijk om te blijven vertrouwen op de weg die je gewezen wordt. Als je zelf een kant op wilt en je ziet dat die geblokkeerd wordt, dan wil dat zeggen dat er een ander pad is dat beter geschikt is. Dit zien we echter pas achteraf. Wanneer je dan uiteindelijk uit het dal bent en terug kijkt, zal je zien dat van alle kanten die het op had gekund je de juiste kant op geleid bent.

Op de bergtop heb je uitzicht en kan je zien waar andere toppen liggen. Je kan dan bewust kiezen op welke top je je wilt richten. Besef echter wel, dat de weg naar elke volgende top weer door een dal gaat. Een dal hoeft niet per se als vervelend te worden ervaren. Als je leert op God te vertrouwen bij elk dal, dan kan je zonder angst door het dal. Dat wil niet zeggen dat de stappen bergop makkelijk zullen worden of dat het dal opeens minder diep is. Het geeft vooral de zekerheid dat als je je door God laat leiden Hij je via de beste weg leid naar de volgende bergtop. Zo kan je er bij de volgende bergtop achter komen dat het een andere berg is geworden dan je in gedachten had. Achteraf zal je dan zien dat de bergtop waar je bent uitgekomen beter was dan de bergtop die je wellicht zelf in gedachten had.

Uit persoonlijke ervaring kan ik spreken dat ik meermaals heb meegemaakt dat ik een pad had uitgestippeld en dat ik toch ergens anders terecht ben gekomen. En elke keer dat dat gebeurd is, was het resultaat beter dan ik had durven verwachten.

God leidt; aan ons is het de keuze of wij volgen. Wij kunnen kiezen om rondjes te blijven lopen in een dal, of om stug een bepaalde kant op te blijven sturen. Pas als we Gods weg volgen zullen we soepel door de dalen heen lopen. Zoals Jona probeerde zijn eigen weg te gaan (tegen Gods plan in), zo kunnen ook wij dit proberen. Maar evengoed als dat Jona via een omweg toch uitkwam waar hij moest zijn, zo zullen ook wij bijgestuurd worden om toch op die plek te komen die God voor ons voor ogen heeft. En net zoals Jona zelf tot inkeer moest komen in de walvis, zo zullen ook wij elke keer bewust de leiding van God moeten accepteren om uit het dal te komen. Als wij zo Zijn weg volgen kunnen we vol vertrouwen door elk dal heen komen op weg naar elke volgende bergtop.

Al ga ik door een diepdonker dal, ik hoef geen gevaar te duchten, want u, Heer, bent bij me, uw staf en uw stok beschermen mij.

Psalm 23:4

Gebed

Heer,
[Vertel hier wat je hebt meegemaakt, waarvoor je dankbaar bent en wat je verder kwijt wilt.]
Amen.

Er is geen juiste of goede manier om te bidden. Net zoals er geen juiste of goede manier is om een gesprek te voeren. Want in feite is een gebed niets meer dan een gesprek. En zoals je met je ouders praat zo mag je met God praten, en zoals je met een vriend praat mag je met Jezus praten. Je hoeft niet per se met een aanhef te beginnen en te eindigen met “amen”. Je kan gewoon vertellen wat je kwijt wilt. Het kan op allerlei manieren op allerlei plaatsen. Het kan op de fiets, in de auto, op school, op werk, bij het hardlopen, in de sportschool enz.

Je hoeft geen moeilijke woorden of mooie volzinnen te gebruiken, sterker nog, dit wordt juist afgeraden (Matteüs 6:7). Als je niet goed weet wat je moet zeggen kan je beginnen met het onze vader bidden, zoals Jezus ons dat heeft geleerd in Matteüs 6:9-13. Maar een gebed kan ook al heel wat eenvoudiger zijn. Het volgende is al een gebed: “Heer, blijft vandaag dicht bij mij”.

Heb je zorgen of verdriet dan kan je dit delen met God zoals je dit ook zou kunnen delen met een vriend of je familie. Evenzeer kan je ook je blijdschap delen.

Wanneer iemand iets voor je doet is het toch normaal als die ander ervoor bedankt? Zo kan je ook elke dag de Heer danken voor wat Hij voor jou heeft gedaan, doet en nog gaat doen. Een ander kort gebed wat ik regelmatig gebruik is het volgende: “Dank u Heer, dat terwijl de hele wijk vol staat met auto’s u nog 1 plek voor mij heeft vrijgehouden”. Dit lijkt misschien eerst wat vreemd maar ook voor de kleine dingen mogen we dankbaar zijn. Dankbaar dat we mochten opstaan, dankbaar voor gezondheid, dankbaar voor uitdagingen in ons leven, dankbaar voor kansen die we krijgen.

Er zijn ook groepssituaties met gebed, bijvoorbeeld een kringgebed waar een ieder vrij hardop mag bidden. Voel je hierbij niet gedwongen om je gebed hardop te zeggen. We kunnen prima stil bidden en God zal het horen. Als je woorden in je hart krijgt om te delen, dan zal je ook de moed krijgen om te spreken. Het enige wat je dan hoeft te doen is je mond openen en de geest het woord laten voeren. Zoals eerder gezegd hoeven het geen mooie volzinnen te zijn. Het hoeft ook niet een bepaalde opbouw te hebben. Maak je ook niet druk dat je iets zal vergeten te bidden. Net als met een gesprek kan je altijd weer een nieuw gesprek beginnen om aan te vullen wat je eerder hebt gezegd.

Het gebed is niets meer dan een gesprek. Het lijkt lastig maar het is net zo eenvoudig als om tegen iemand anders te praten, misschien zelfs eenvoudiger. Maar hoe zit het nu als je niet zo goed bent in gesprekken in het algemeen? Wat kan je dan doen als je toch wilt bidden? Richt je op God, dan zal Zijn geest je woorden geven. Blijven woorden uit, blijf je dan alsnog richten op God. Ook al zijn er geen woorden, zelfs je gedachten en zorgen ziet Hij en Hij zal je laten voelen dat Hij voor je wil zorgen. Je hoeft niet beschaamd te zijn als je bidden lastig vind. Net zoals dat er mensen zijn die makkelijker met anderen praten zo zijn er ook mensen die het makkelijker vinden om te bidden. We zijn allemaal anders en zijn daardoor niet minder dan anderen. Iedereen heeft gaven en talenten ontvangen, sommige die van mooie woorden, anderen weer op andere vlakken.

Een goed gebed is niet afhankelijk van waar of hoe het wordt uitgesproken (of zelfs alleen in stilte), maar enkel, dat het gebed uit je hart komt!

Wie tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen.

Johannes 6:37b

Oordeel niet

Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit het oog van je broeder of zuster te verwijderen.

Matteüs 7:5

In Matteüs 7:1-5 staat dat we niet moeten oordelen. Want zoals wij anderen beoordelen zullen we ook zelf beoordeeld worden, met de maat waarmee wij meten worden we ook zelf gemeten.

Hoe snel staan we tegenwoordig niet klaar met (voor)oordelen? Ons oordeel ligt vaak al klaar zodra we iemand zien. Als we iemand in oude kleding met een winkelwagen vol met rommel zien lopen, zullen we eerder geneigd zijn om afstand te houden. Bij iemand in een duur pak met beveiligers om hem heen zal al snel in ons op komen dat die persoon wel belangrijk zal zijn. Als iemand met een lange jas onder een brug je iets probeert te verkopen dan hebben we daar ook een beeld bij. En dit alles terwijl de werkelijkheid zo anders kan zijn.

Zo kan iemand al afgewezen zijn bij een sollicitatiegesprek op het moment dat hij/zij binnen komt. Terwijl dit wellicht de perfecte persoon voor de baan zou kunnen zijn. Ook wij moeten waken om niet op uiterlijkheden af te gaan, of zelfs maar op eerdere ervaringen. Net zoals de wereld om ons heen continu veranderd zo veranderen mensen ook. Zo zijn er succesvolle mensen geweest die weer op straat zijn beland, of daklozen die nu grote huizen bezitten.

Belangrijk om te beseffen is dat wij allemaal niet perfect zijn. Oordelen over een ander kan niet als wij niet zelf zonder fouten zijn. Ook kunnen wij niet in iemands hoofd kijken. Iemand kan iets doen wat van ons uit vreemd is, maar volgens de redenering van de ander de enige optie is. Aan ons is het niet om anderen daardoor anders te behandelen. Zoals in het bericht over daden staat genoemd zouden we anderen moeten behandelen zoals we zelf behandeld zouden willen worden. Hierbij hoort ook het oordelen. Als iemand ooit een fout heeft begaan, is die persoon dan voor altijd een slecht mens? Zeker niet! Niemand is immers perfect. En zoals we allemaal wel slechte dingen hebben gedaan in enig punt in ons leven, zal dat ook zeker niet de laatste keer zijn geweest. Daarvan kunnen we zeker zijn: hoe goed we ons best ook doen, we zullen altijd nog fouten maken en verkeerde dingen doen (of juist de goede dingen niet doen, wat net zo erg is).

Als je een ander veroordeeld is het alsof je een rechter bent die zelf ook crimineel bezig is. Kun je voorstellen hoe het voelt om veroordeelt te worden door iemand die niet zuiver is? Niets is erger. Daarom mogen we gerust zijn dat de Enige die mag veroordelen, zuiver en zonder fouten is. God zelf heeft immers als enige het recht om te hiertoe. Hij zal rechtvaardig zijn in Zijn oordeel en ons de spiegel voorhouden. Als wij hebben vergeven zullen we dit ook ontvangen. Als wij goed deden, krijgen we dit ook terug. Echter als wij nog wrok hebben, zal Zijn wrok ons treffen. En als wij anderen veroordeeld hebben zullen wij zelf ook niet aan het oordeel ontkomen.

Denk hierbij ook aan de mensen die je iets hebben aangedaan. Breng dit bij God, Hij zal dan het oordeel vellen. Ga niet zelf voor rechter spelen. Alles wat je wordt aangedaan, wordt God aangedaan. Als iemand daarom iets vervelends zeg of doet, zeg dan tegen de Heer: “U heeft het gezien, Heer” en laat het dan ook bij de Heer. Aan ons is het om te vergeven, aan de ander is het om bij God (en als het kan ook bij ons) vergeving te vragen. Als wij vergeven zullen wij ook vergeving mogen ontvangen. Hoe zit het dan als die ander geen vergeving vraagt? Dat is dan tussen God en die ander. Wanneer de dag komt dat die ander voor God staat zal Hij het oordeel uitspreken en alles wat dan niet vergeven is zal dan vergolden worden.

Pas daarom op met oordelen (waaronder ook vooroordelen en overhaaste conclusies vallen) en geef anderen eens het voordeel van de twijfel. Je zal merken dat je met een open en positieve houding meer bereikt dan door klaar te staan met een oordeel.

Als wij goed zijn tegen de mensen om ons heen zal onze hele omgeving beter worden. Begin daarom bij jezelf en blijf volhouden.

Geen woorden, maar daden

Maar ik zal hun antwoorden: “U hebt nooit bij Mij gehoord. Ga weg! U bent slecht en hebt alleen maar uw eigen zin gedaan.”

Matteüs 7:23

Wat een harde taal lezen we hier. In sommige vertalingen wordt er hier gesproken over “boosdoeners” of zelfs “wetsverkrachters”. Echter is het belangrijk om ook het deel hiervoor te lezen.

Het stuk waar ik het vandaag over wil hebben is Matteüs 7:15-23. Hierin staat dat we op moeten passen voor valse profeten (en we kunnen hier ook valse christenen lezen), die in schaapkleren naar ons komen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn. Maar behalve de waarschuwing krijgen we ook hierin hulp om dit te herkennen. Zo wordt het voorbeeld gegeven dat er geen druiven groeien aan doornstruiken en geen vijgen aan distels. Zo is het ook met mensen, aan de vruchten kan je herkennen hoe ze zijn. Hier staat dat aan een slechte boom geen goede vruchten kunnen groeien en ook andersom niet. Dit wil overigens niet zeggen dat iemand die ooit iets verkeerds heeft gedaan daarom altijd slecht zal blijven. Mensen kunnen tot inkeer komen en kunnen uiteindelijk goede vruchten geven.

Deze vruchten kan je vertalen met daden. Immers kan ik zonder problemen zeggen advocaat te zijn, echter doe ik niet de daden van een advocaat. Aan onze daden kan gezien worden wie (of wat) we zijn. Zo zijn er ook mensen die zeggen christen te zijn, maar vervolgens dit niet laten zien in hoe ze leven. Zo staat er dat als wij iemand met honger geen eten geven we eigenlijk een hongerende Jezus geen eten geven (zie ook bericht over Zegeningen). Ook staat er dat we elkaar moeten vergeven (zie ook bericht over Vergeving), wat soms heel moeilijk kan zijn. Verder zouden we ons ook geen zorgen moeten maken (zie ook bericht over Vertrouwen), maar ook dat lukt niet altijd.

Als we eerlijk zijn zullen er maar weinigen zijn die alles doen zoals het zou moeten. Is het dan zo rustig in de hemel? Komt daar niemand in? Zoals we kunnen lezen in Matteüs 7:14 staat er dat de poort naar de hemel nauw en smal is en dat maar weinigen die zullen vinden.

Als we dus enkel zeggen christen te zijn (zie ook vers 22 van Matteüs 7), zal het ons vergaan zoals in de openingsregel van dit bericht. Daarom is het van het grootste belang om niet alleen te zeggen wat we geloven, maar dit ook te doen. Geen woorden, maar daden! Als christenen elkaar zouden behandelen alsof de ander Jezus is (wat we eigenlijk zouden moeten doen volgens Matteüs 25:35-46), dan hoeven we niet op zoek naar woorden om anderen te bekeren. Dan zou men aan ons kunnen zien dat er iets anders is, dat er geen conflicten ontstaan en dat er liefde woont. Zo ging het bij de eerste gemeente ook, door te laten zien (te doen) groeide hun aantallen sterk. Nu de christenen steeds meer gematigd en lauw worden zien we ook kerken leeglopen en in sommige gevallen sluiten. Als we dit willen omkeren zullen we moeten beginnen met te leven naar Zijn wil, naar Zijn plan en tot Zijn eer. God zou zichtbaar moeten zijn in hoe we met elkaar omgaan.

Ik (Jezus) zal tegen hen zeggen: “Toen u dit voor één van mijn minste broeders (of zusters) hebt gedaan, deed u het voor Mij.”

Matteüs 25:40

Vertrouwen

Vraag je dus niet bezorgd af: “Wat zullen we eten?” of: “Wat zullen we drinken?” of: “Waarmee zullen we ons kleden?”

Matteüs 6:31

In Matteüs 6:25-34 zegt Jezus dat we ons geen zorgen moeten maken. Zoals de Vader voor vogels zorgt dat ze genoeg te eten hebben, zo zal Hij nog meer voor ons mensen zorgen. En zoals de bloemen er prachtig uit zien zo zullen ook wij gekleed mogen worden.

Zo waren er twee christen die in een afgelegen gebied woonden. Elk van hen had een hutje aan de rand van een meer. Ze zaten graag buiten maar konden daar geen schaduw vinden. Daarop besloten ze beiden elk een boom te planten die dan voor schaduw zou kunnen zorgen.

De eerste bad voor regen, die kwam er toen en de boom groeide. Later bad hij ook voor wat zon om de boom verder te laten groeien. Ook dat werd toen verhoord. Zo werd het bij de eerste man al snel een flinke stevige boom. De man dacht de boom kan wel een beetje kou gebruiken om sterker te worden. Hij bad daarom om een nachtje vrieskou.

De volgende ochtend keek hij vol verwachting uit zijn raam. De boom was dood gegaan. Vervuld met verdriet ging hij naar de ander toe en zag daar dat de boom bij hem niet dood was, maar juist groter en steviger was dan die van hemzelf. Hij vroeg aan de ander: “Wat heb je gebeden dat jouw boom er zo goed bij staat en de mijne dood is gegaan?”; waarop de ander antwoorde: “Ik heb de Heer gevraagd voor de boom te zorgen en om hem te geven wat hij nodig heeft.”

Zo is het ook met ons. Wij kunnen ons zorgen maken en vragen om wat we denken nodig te hebben. Maar is het niet veel beter om aan God te vragen ons te geven waarvan Hij weet dat we het nodig hebben. God weet als geen ander wat we echt nodig hebben en hij zal daarin voorzien. Dan zal het gaan als de boom van de tweede man. In rust en vertrouwen kan de boom tot zijn volledige potentie komen. Wanneer wij ons zorgen maken zal het ons vergaan als bij de eerste boom. Wie zijn wij om te weten wat we echt nodig hebben? Weten wij dit beter dan God? Zorgen maken is als twijfelen aan de trouw van God.

Soms kan God ons vriesnachten geven. Maar Hij zal ons nooit meer laten overkomen dat we aankunnen. De boom in het eerste verhaal kreeg meer te voorduren dan de boom aankon. Bij de tweede boom zal er ook vrieskou zijn geweest, maar niet meer dan de boom aankon. Zo mogen we er op vertrouwen dat ook in de minder positieve dingen in ons leven we altijd ook zijn toegerust om het aan te kunnen. Immers Hij die ons heeft gevormd tot hoe we zijn, heeft ons gevormd voor een doel. We zijn dus op maat gemaakt voor dat doel en hebben reeds alles ontvangen wat we nodig hebben. We mogen dus in vertrouwen leven omdat we alles zullen ontvangen wat we nodig hebben voor Gods plan met ons leven. Aangezien dit voor ieder anders is zullen we ook andere dingen ontvangen. Wat je situatie ook is, je mag altijd weten dat als je vertrouwd op God, Hij zal voorzien in wat je echt nodig hebt.

Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.

Matteüs 6:33

 

Vergeving

Toen deze dienaar naar buiten ging, trof hij daar een van de andere dienaren, die hem honderd denarie schuldig was. Hij nam hem in een wurggreep en beet hem toe: “Betaal me alles wat je me schuldig bent!”

Matteüs 18:28

In Matteüs 18:23-35 staat het verhaal te lezen van een dienaar van wie een enorme schuld vergeven wordt. Echter vergeeft deze dienaar niet andere die aan hem nog een (veel kleinere) schuld hadden. Hierop wordt de dienaar ter verantwoording geroepen en moet hij alsnog de kwijtgescholden schuld afbetalen.

Jezus heeft voor ons deze prijs betaald, daarmee is onze schuld kwijt gescholden. Echter zullen wij dit nu ook moeten doen met de mensen die ons iets hebben aangedaan, anders gaat het kwijtschelden van onze schuld ook niet door.

Maar vergist je echter niet, echt van harte vergeven (zoals het ook genoemd staat in vers 35) is makkelijker gezegd dan gedaan. Het kan zijn dat iemand je heel veel pijn heeft gedaan. Ook dan is belangrijk om te realiseren dat vergeven niet per se vergeten hoeft te zijn. Als je één keer slachtoffer van een situatie bent geweest kan je die ervaring gebruiken om er een tweede keer niet in te trappen. Dus leer van de momenten, en voorkom deze indien mogelijk. Maar breng het wel altijd bij de Heer. Zo heb ik vele jaren een wrok gehad tegen iemand die mij wat had aangedaan. Die persoon zelf was zich hier waarschijnlijk niet zo zeer van bewust. Als ik in de gelegenheid was geweest om die persoon te helpen zou ik dat toen zeker niet hebben gedaan. Maar denk je dat die ander daarvan wakker lag? Ik denk van niet. Wie zat met het slechtste gevoel van binnen? Ikzelf. Het heeft mij jaren gekost om dit lost te late, maar vanaf dat moment kwam er zo een rust in me. Ik wilde dat ik dit veel eerder had gedaan.

Zo mogen ook wij bij Jezus brengen wat ons is aangedaan, en hen vergeven die ons iets hebben misdaan. Wij moeten niet wachten met vergeven totdat er excuus is aangeboden; het al dan niet aanbieden van excuus is tussen God en die ander. Wat heeft de Heer gedaan toen Hij gemarteld, bespot, geslagen en bespuugd werd? Met een enkel woord hadden zijn belagers gestopt kunnen worden. Maar dat deed Hij niet, want er was een groter plan in gang. Zo moeten ook wij some vernedering en schade dragen. En wat deed de Heer toen hij daar aan het kruis hing? Veroordeelde of vervloekte Hij zijn tegenstanders? Nee, Hij vroeg om vergeving voor hen. Zo mogen ook wij vergeving vragen voor hen die ons iets hebben aangedaan. Maar ook vergeving voor onszelf voor wat wij anderen hebben aangedaan, dit doen wij dan bij God, maar ook bij diegene die wat is aangedaan. God zal vergeven, dat is het belangrijkste. Indien de ander weigert je te vergeven, laat dit dan los. Dit zegt meer over de ander dan over jezelf. Het uiteindelijke oordeel zal niet van mensen komen maar van God, zolang je dus met Hem in her reine bent is er niets dat je verhinderd bij de Heer te komen. Heb je zelf echter niet vergeven of niet om vergeving gevraagd bij de ander dan ligt het laatste oordeel bij de Heer. Alles wat je echter bij de Heer hebt gebracht is weggewassen door het bloed van Jezus Christus. Over wat niet bij de Heer is gebracht zal je je dan moeten verantwoorden (zoals de dienaar die terug bij de koning werd geroepen in de gelijkenis).

Zoals het die dienaar verging zo zal het ook ons vergaan wanneer wij met voor Hem staan terwijl wij onze schuldenaren (zij die ons iets hebben aangedaan) nog niet hebben vergeven.

Wacht niet met vergeving, je zal rust krijgen zodra je alles bij de Heer hebt gebracht. Vergeven betekend iets bij de Heer brengen, en daar moet het ook blijven. Begin niet meer over zonden die vergeven zijn, want dat zal je alleen bitter maken. Spreek verder niet meer over wat bij de Heer is gebracht. Hij zal daar het oordeel over vellen. Het is niet aan ons om over anderen te oordelen. Wij weten immers niet wat en ander er toe heeft gebracht om te doen wat hij deed.

Zelf heb ik veel te lang met die last rondgelopen. Ik kan je verzekeren dat het geen pretje is om met wrok van binnen te zitten. Maar we moeten beseffen dat dit niet onze last is om te dragen. Dit mogen we bij de Heer brengen, daar laten, en in ruil daarvoor ontvangen we dan diepe innerlijke rust.

Wacht niet tot morgen met vergeven, je weet immers nooit wanneer je voor de Vader zal staan.