Maar de vader liet hem niet eens uitspreken en zei tegen de knechten: ‘Vlug! Haal de mooiste kleren die we in huis hebben en geef hem die om aan te trekken. Geef hem een ring voor zijn vinger en een paar schoenen. Slacht het kalf dat we hebben vetgemest. Wij gaan feestvieren. Want mijn jongste zoon was dood en is weer levend geworden. Ik was hem kwijt en heb hem weer terug.’
Marcus 15:22-24
Valentijnsdag is gericht op gelijkwaardige liefde tussen twee personen. Mensen die in romantische zin verbonden zijn. Over verliefdheid, en om elkaar geven. Maar naast die vorm van liefde zijn er ook nog andere vormen van liefde. Zoals liefde voor een broer of zus of voor een goede vriend of vriendin. Dat heeft dan niet direct met romantiek te maken, maar je kan toch veel om die ander geven.
Een sterkere vorm hiervan is de liefde van ouders naar hun kinderen. Je wilt niet dat je kind iets overkomt. Er zijn genoeg ouders die hun leven zouden geven om dat van hun kinderen te redden. Ik wil hier wel ook gelijk bij zeggen dat mensen niet volmaakt zijn en dat dit niet in alle gevallen ook zo zal zijn. Maar doorgaans is dit wel het geval.
Het doet voor ouders ontzettend pijn wanneer een kind wegloopt, de ouders de rug toe keert. Als een kind dan na lange tijd terug komt zullen de ouders opspringen van blijdschap. Zoals in de intro te lezen is, wordt het teruggekeerde kind met open armen ontvangen en wordt er een groot feest gevierd.
Wij waren allemaal een verloren zoon of dochter. Immers hebben we allen gezondigd (verkeerde dingen gedaan, gezegd of gedacht). Hiermee zijn we allemaal weggelopen bij God. Dit was niet wat God wilde. Hij wilde dat de mensen dicht bij Hem zouden leven. Hij wilde dit zelfs zo graag, dat Hij zijn enige zoon ervoor opgeofferd heeft, zodat wij allemaal weer als kinderen naar God mogen gaan.
Het offer van Jezus herdenken we elk jaar weer met Goede Vrijdag, waarna we zijn opstanding dan weer vieren met Pasen. Hoe mooi is het dat de lijdenstijd begint op Valentijnsdag. De ultieme daad van liefde waar we vanaf Valentijn al naar uit mogen kijken.
Wanneer je denkt dat je niks waard bent of dat je maar een onbelangrijk persoon bent, besef je dan dat je voor God de moeite was om zijn Zoon te offeren, en dat je de moeite was voor Jezus om het offer te brengen. Zo veel houd God van je, zo veel houd ook Jezus van je. Zodat je niet verloren gaat, maar uiteindelijk eeuwig bij Hem mag wonen.
Want God had de wereld (ook jou!) zo lief dat Hij zijn enige Zoon gegeven heeft, opdat iedereen die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Johannes 3:16